Ayşe Yolcu'nun 30.07.2018 tarihli köşe yazısı..
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adı ile...
Sevgili okuyucularım bugünde sizler ile birlikte olmanın mutluluğunu yaşıyorum .
Bu hafta'ki konumuz "Kadın" olsun istedim...izniniz ile...
Bu devirde Kadın olarak güçlü dirayetli ve dimdik ayaklarının üstünde durmak, durabilmek çok büyük cesaret ve güç istiyor..
Hele de yalnız bir Kadın iseniz bu güç ve cesaret iki katına kadar çıkıyor maalesef !
Çünkü her daim ayaklarınızın üzerine sapasağlam basmak zorundasınız!
Bilirsiniz ki size yardım edecek sadece ve sadece Rabbiniz vardır gerisi bir yerde bir şekilde sizi yalnız bırakacaktır..!
Kendimden örnek vermek istiyorum izniniz ile..
Ben oldum bittim hep yalnız kaldım mesela ,
12 yaşımda yatılı Kuran kurslarına gönderildim İstanbula, Anadan babadan kardeşten memleketimden uzak bırakıldım !
Daha küçücük yaşta gurbete alıştırmaya başlanmıştım ne yazıkki, iki yıl gurbette okudum ! Henüz ana kuzusu iken koparılmıştım sevdiklerimden !!
14 yaşıma gelince evlendirilip yine gurbete gönderilmiştim !
Küçük bir Kadın olmanın zorlukları o zaman başlamıştı bende ..
Yalnız ve çaresiz! gurbet ellerde güçlü bir Kadın olabilmek için çok acılar çektim!
Hep kendim ile yarıştım ,
Tek rakibim yine kendim oldu
Kimseyi kıskanmadım ,
Kimseye düşmanlık etmedim ,
Kimseyi incitmemek için hep kendimden ödün verdim fedakarlık ettim !
Hep hayırlı olmaya çalıştım,
Alan el olmaktan ziyade veren el olmak istedim !
Bunu kendime görev bildim !
Biliyordum ki veren el alan elden üstündür Allah katında...
Başkalarını mutlu etmek beni de ziyadesi ile mutlu ediyordu çünkü ..
Tabiri caizse hiç kendim için yaşamadım!
Diyeceksiniz ki ; yaranabildinmi millete ?
Hayır ! Yaranamadım!
Uykularımı feda ettiğim
Zamanımı feda ettiğim
Çoğu zaman çoluk çocuğumu feda ettiğim o dostlar Arkadaşlar yani kadınlar; gün geldi yaptıklarımı takdir etmek yerine açığımı araştırdı!
Kusurumu bulmak dedikodumu yapmak için yarıştılar!
Ben ekmeğimi aşımı paylaştım
Gurbet elde herkesi abla kardeş bildim
Derdimi sevincimi paylaştım!
Yüzüme karşı canım cicim diyenler arkamdan kuyumu kazmaya başladılar!
Çünkü ben onlar gibi değildim, farklıydım !
Beni al aşağı yapmak kusurumu bulup beni kendilerinden aşağıya çekmek için ellerinden geleni ardlarına bırakmadılar .!!
Hep ağlardım! Allah'ım neden neden diye !
Neden güçlü kadınları kimse sevmiyor !
Neden !
Ben ne yaptım onlara !
Ne olur sen beni terketme Allah'ım !
Beni sen sev !
Kimse sevmesede olur !
Beni senden daha iyi tanıyan olamaz !
Sen ki beni benden iyi tanıyorsun!
Biliyorsun ,
beni bu milletin eline diline düşürme!
Sen beni bırakma! bana gücenme !
Beni sen terk etme Allah'ım !
Diyerek ağlaya ağlaya uyuyakaldım bir gece ..!
O gece rüyamda " Wendlingen" Camiinde Kuran dersi veriyorum ve ders olarakta Duha süresinin üç ayetine kadar okuyorum ama ne okuma o öyle, muhteşem bir ses ve yorum ile kendi kendime hayran oluyorum rüyamda,yine diyorum ki; niye sadece 3 ayetini okuyorum ki devam da okusam ya , yok yok 3 ayeti şimdilik yeter diyorum
Ve o an uyanıyorum....
Uyanır uyanmaz da hemen Duha süresinin manasına bakmak istedim heyecan ile.
Çünkü biliyordumki Kuranı-Kerimin her ayetinde bizlere bir mesaj vardı ve Rabbim bana mesaj göndermişti uykumda ...
Hemen açtım Kuranı Kerimi ve mealine baktım Duha süresinin 3 ayetinin ve gözyaşlarına boğuldum sevinçten...
Şöyle yazıyordu ayette ..
Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla,
﴾1-3﴿ Kuşluk vaktine ve sükûna erdiğinde geceye yemin ederim ki Rabbin seni terk etmedi ve sana darılmadı ...
Aman Allahım ! bu nasıl bir müjdedir böyle ,sana sonsuz hamd olsun Allah'ım, sen bu
garip kulunun feryadını duydun ve Ayetlerin ile bana cevap verdin ,Allah'ım seni ne kadar tesbih etsem,sana ne kadar hamd etsem azdır seni çok seviyorum Allah'ım,sen kullarını duyuyor ve onlar ile Kuranı Kerim ile konuşuyorsun sen benim tek sığınağımsın Yarabbiii..
Diyerek; sesli sesli hem ağlamış hem'de zikretmistim Rabbimi....
İşte o an anladim ki benim tek dostum Rabbim'miş ....
Demek'ki kullara yaranmak değilmiş marifet !
Kullar nankör müş
Ne yaparsan yap güçlü bir Kadınsan,kadınlar tarafından eziliyor ve kıskanılıyorsun !
Kaderim di belkide benim bu..
Hep böyle oldu maalesef!
Hayatım boyunca hep Kadınlardan çok çektim...
Neden biz dost olmayı bilemiyoruz arkadaşlar !?
Neden kadını yine kadınlar eziyor üzüyor !?
Hep böylemi olmalı yani ?
Kadınlar karşılarında kendilerinden daha güçlü birini görmeye niye tahammül edemez anlamıyorum!
Takdir etmeliyiz güçlü ve yalnız kadınları sevgili okuyucularım ..
Güçlü kadınların bu güce kavuşabilmeleri için ne kadar acılar çektiğini ve o acılar sayesinde olgunlaştığını sert bir kaya gibi olduğunu düşünmelisiniz , en azından deneyin çünkü sende bir kadınsın ve kadının halinden yine bir kadın olarak sen anlamalısın...
Dost olmayı başarmalıyız
Sevgi dolu olsun kalplerimiz,
Kin nefret değil !!!
Sevelim birbirimizi yermeyelim !
Kalplerimize Sevgi tohumu ekelim
Haset tohumlarını tamamen yok edelim insaAllah sevgili okuyucularım ...
Sözlerimi "Gurbet icimde bir yara" adlı kendi kitabımın kapak sayfasındaki ağlayarak yazdığım şiirimle bitirmek
İstiyorum müsaadenizle...
Bakmayın etrafımın bu kadar kalabalık olduğuna,adı sadece kalabalık aslında..
Bakmayın siz benim telefonumun bu kadar çaldığına; ihtiyacım olduğunda kimse aramaz aslında...
Bakmayın siz benim bu kadar neşeli olduğuma;
Tebessümlerimden hüzün,gülüşlerimden isyan kopar , dikkatlice duyulduğunda...
Bakmayın siz benim gözlerimin böyle ışıl ışıl parladığına, Bakmasını bilen fark eder,
buğuludur aslında.....
Bakmayın siz benim yüzlerce insan arasında yaşadığıma, ben bunca insan içinde, Anadan doğma yalnızım aslında......
Dost olmak ve dost kalabilmek ümidi ile kalın sağlıcakla sevgili dostlar..
Ayse Yolcu..
