AYŞE YOLCU : 13 Yaşımda iken Rabbimin bana lütfettiği ikram, hayatımın en güzel hatırası.. | KANDIRA HABER

AYŞE YOLCU : 13 Yaşımda iken Rabbimin bana lütfettiği ikram, hayatımın en güzel hatırası..

Ayşe Yolcu, 19.08.2018 tarihli köşe yazısıyla sizlerle..

19 Agustos 2018, Pazar 12:40:48 Kandıra

13 yaşımda iken Rabbimin bana lutfettiği ikram ,

Hayatımın en güzel hatırası....

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adı ile...

Sevgili okuyucularım Allah'ın selamı bereketi üzerinize olsun...

Bugün sizler ile Hayatımın en güzel hatırasını paylaşmak istiyorum insaAllah

Bu hatıramı andıkça tüm benliğimle mutlu olduğum

Ve o anları tekrar tekrar yaşayarak Rabbime sonsuz teşekkür ettigim muhteşem bir hatıradır bu anım...

Sizler ile paylasmaktan'da mutluluk duyacağım ayrıca

12 yaşımda yatılı Kuran Kurslarına gönderildim İstanbula..

1 sene boyunca Büşra adında bir Hoca'da ders gördüm; onun ilk talebesiydim , o'da

Benim ilk Hocamdı..

Büşra Hocamı çok seviyordum

Başarılı ve saygılı bir talebe olmam sebebi ile

Oda beni çok severdi ve bunu fazlası ile bilir ve hissederdim ..

Zaman sonra onunla yollarımız ayrıldı!

Büşra Hocam başka bir Kursa Hoca olarak atandı , bende başka bir kursa gönderildim...!

Benim gittiğim kursta bir tek tanıdığım vardı adı nazmiye'ydi..birlikte Büşra Hocamızın kursundan bu kursa gönderilmiştik..

Biz Sultan çiftliğinde ki kursa Hocamizda Esenlerdeki Kursa gönderilmişti !

13 yaşında olmama rağmen çok dirayetli ve güçlü bir kız'dım ..

Bir gün yemek yapmıştım Hocalarımın hoşuna gitmişti el lezzetim ,

O yüzden beni mutfaktan ,yemeklerden sorumlu yapmışlardı ve ben o yaşta 30 kişilik yemek yapıyor hemde ders veriyordum ..

Hocalarımızın yapmış olduğu vaazı nasihatleri hem beynime hemde defterime not alır, dikkatimi derslerime verirdim

Başarılı öğrenci olmam ve Hocalar tarafindan takdir edilmem arkadaşlarım tarafından kıskanılır ve bana karşı farklı tavırlar almalarına neden olurdu ne yazıkki !!

Hayatım boyunca hep hem cinslerimden çok çektim bu yüzden.(.kaderim ve imtihanım buydu demekki ve hâlada bu imtihanım devam ediyor )malesef ..

Bir gün Nazmiye adındaki arkadasim yanıma geldi o benden 5 yaş büyüktü 18 yaşındaydı ..

Bana ; biliyormusun Büşra Hoca seni sevmiyorduki hep mahsustan yapiyordu sana olan ilgisi yalandı! Dedi ..

6 ay'dır Büşra Hocamı görmüyordum,

Onu o kadar çok özlemiştim ki bu duyduklarıma inanamıyordum !

Nasıl olur o beni çok seviyordu, diyordum. Nazmiye aksini söylüyor hayır o seni hiç sevmedi diyordu ...

Ben nasıl ağlıyorum anlatamam !

Hayal kırıklığına uğramıştım !

Demekki Büşra Hocam beni sevmiyor diye hüngür hüngür ağlıyordum, derken ;

Birden Kurs'un kapısı çaldı ,

kızlar kapıyı bir açtılar ki Büşra Hoca kapıdaydı..

6 ay sonra neden ? Niye gelmişti ?

Bizi nasıl bulmuştu?

Tam da bu olay üzerine gelişi bir tesadüf müydü??

Herkes Hocaların odasına gittiler ama ben gitmedim !

Beni sevmiyormuş ki Büşra Hoca, niye gideyim ki yanına demiştim...

Onlar içeride ben ise kapının önünde onları dinliyordum ..

Aslında içim gidiyordu Hocamı görmek ona sarılmak,

Onu görmek için ama kırılmıştım bir kere .

Busra hocam ; Ayse yolcu yokmu burda ?

O nerede diye sordu , ben ise kapının önünde hâla ağlıyordum onun beni sorduğunu duyunca hemen gidip abdest alıp geldim ağladığımı anlamasın diye ..

Kapıyı tıklayıp içeriye girdim ,

Büşra Hocam beni görünce; ah yavrucum ah ilk göz ağrım diye bana bir sarıldı ki o ânı asla unutamam o an Nazmiye ile göz göze geldik ;

Bak beni seviyormuş dercesine gözlerine baktığımda gözlerini önüne eğmişti...

Kıskançlıktan böyle bir yalana başvurmuştu belliki ..

Neyse Hocam dediki ; Ayse bu gece sen nöbete kalırmısın ? Seninle konuşmak istiyorum..

Tabiki Hocam tabiki nöbete kalırım demiştim..

Teheccüd vaktine kadar 2 kişi nöbet tutardık

Talebeleri namaza kaldırıp biz yatardık

O gece Hocamın isteği üzerine ben nöbete kalmıştım

Hocam;

Ayse ben niye geldim biliyormusun ?

Senin için geldim ,seni almaya geldim, benimle benim kursa gelirmisin?

Bende ; diğer hocalarım izin verirse tabiki gelirim hocam dedim

O'da ,hocalarında gelecek seninle dedi

Tamam hocam dedim..

Sabah olunca Büşra Hocam ve Tuba Hocam

İle Esenler'deki kursuna gittik .

Hocam bana kursunu gezdirdi ilk önce..

Sonra mutfağa götürdü beni ,

Bak Ayşem bu yemekleri senin için hazırlattım dedi ...Aman Allahım yok , yoktu

Öyle çok ve öyle güzel yemekler hazırlatmışki

Ben o yaşta bu kadar ikramı hak edecek ne yapmıştım?

Neden Hocam benimle bu kadar özel

ilgileniyor ?

Neden beni gelip aldı?

Neden bu kadar yemeği benim için hazırlatmıştı?

Beynimde bir sürü sorular oluşmuştu,!

Hocam dedim niye bu kadar zahmetler e girildi

Beni mahcup ediyorsunuz dedim ama kıpkırmızı olmuştum bu ilgi beni çok utandırmıştı ..

Hocam beni kendi talebelerinin yanına götürüp

Hadi tanışın bakalım dedi ve kendisi gitti

Ama talebelerinin bana bakışlarını bir görmeliydiniz !

Resmen beni Hocalarından kıskanmışlardı!

Ama unuttukları bir şey vardı;

O benimde Hocamdı ve ben onun ilk talebesiydim...

Yinede Hocamızın bana olan ilgisini kıskanmalarını doğal karşılayarak bozuntuya vermedim , yemeklerimizi yedik hoş sohbet ettik yattık ve sabah kahvaltı da hocam ile birlikteydik

Hocam bana bakıyor ben kıpkırmızı oluyordum

Çok seviyordum Hocamı çokta utanıyordum mahcup oluyordum bu kadar ilgi ve alakaya...

O çocuk aklım almıyordu tüm bu olanları...

Neyse kahvaltıdan sonra Hocamız yanıma gelerek ;

Yavrum , burada yapılan bir Yeni Cami var ve açılışı için bir vaaz Hocası gelecek Fatih'den ,

Sen Arkadaşların ile önden gidin bizde Tuba hocan ile birlikte arkanızdan geleceğiz inşallah dedi ..

Ve biz Hocamın kendi talebeleri ile Camiye gittik..

Evet Cami yeni yapılmış Çok büyük ve muhteşem bir mimari yapıya sahip harika güzellikte bir Cami idi ve Erkeklerin bölümündeydi sohbet ve aşırı bir izdiham kalabalık vardı, iğne atsak yere düşmez misali ..

Tıka basa doluydu Cami ...

Bekle bekle vaaz'ı verecek Hoca gelmiyor millet sabırsızlanıyordu..

Ben biraz ortalığı yumuşatmak için bir Aşır okudum makamlı Kuran yani ,

Camide sesim yankılanıyor bir okadar da Gür çıkıyordu..

Bekle bekle bir türlü gelmedi vaaz hocası ve artık cemaat bunalmıştı,

Kimsenin tahammülü kalmamıştı .

Kimse gelmeyince Büşra Hocamın talebelerinden bir kızı kürsüye çıkarttılar birşeyler anlatsında boş gitmeyelim diye

Ama o talebe kendi söylediğini kendi zor duyuyordu ..

Cemaatin içinden bir teyze tuttu o kızı kürsüden indirdi " in kizim in biz senin sohbetinden hiç birşey anlamadık, kendi sesini kendin zor duyuyorsun " dedi

ve o kızı kürsüden indirdi ve benim elimi tutarak " çık kizim şu kürsüye çıkta bize helali haramı anlat !!

Senin sesin Gür çıkıyor anlat kızım anlatda boş gitmeyelim diyerek Teyze ben olmaz teyze yapamam ben bir şey bilmiyorum desemde bir çırpıda kürsüye çıkarttılar beni

Ben neye uğradığımı anlayamadan kendimi Kürsüde buldum ...

Aman Allahım ben ne yapacağım şimdi

Aşağıda hınca hınç dolu bir cemaat bana bakıyor ben ise kürsüde 13 yaşımda küçücük bir çocuk!

Ve artık kaçınılmaz bir durum vardı ortada

Ve Elimden geleni yapmalıydım..

İlk önce vaaz duasını okuyarak Gür ve cesur bir eda ile başladım vaazı nasihatlere..

Aman Allahım bu nasıl bir Cesaret bu nasıl bir

İman gücü! O yaşta nasıl bir teslimiyet !

Nasıl vaaz verdiğimi görseniz şaşırdınız !

Meğer ne çok şey biliyormuşum

Hocalarımdan Allah razı olsun

Ne anlattılar ise ne okudular ise hepsini beynime kaydetmişim meğer...

Önümdeki Cemaat ağlıyor ben anlatıyorum

Onlar ağladıkça ben bir o kadar daha şahlanarak cesaretlenerek nasıl bir vaaz veriyorum ben kendime bile hayret etmiştim hiç unutmuyorum o ânı..

Cemaat ağlıyor bende anlatırken hem ağlıyor hemde vaaz veriyordum çok duygusal bir ortam oluşmuştu...

Çocuk aklım ile hem anlatış tarzım hemde bildiklerimi kürsüden korkusuzca haykırışım,

Sanki senelerdir vaaz verircesine kendine güvenen bir Hoca edası ile gerçekleri anlatışım hepsinin hoşuna gitmişti ,

Bir taraftanda dilimin bağını Rabbim çözmüş

Bana tüm gerçekleri söyletiyordu ..

"Bende teyzelerim ablalarım inanın ben konuşmuyorum beni Allah konuşturuyor bunu bilin "

diyor kıssalar ile vaazı renklendiriyordum ,

Öyle feyizli öyle şuurlu bir sohbet oluyorduki

Ne ben vaazı sonlandırabiliyor nede cemaat sıkılıyordu.. ağlayarak sohbetimi dinliyorlardı..

1.2 saate yakın bir süre geçmiştiki kapıda Hocamın talebelerinden bir kaçı belirdi ..

" Ayşe sohbeti bitir sizi almaya geldiler gidiyorsunuz" dediler

Saatler ne çabuk geçmişti öyle hiç anlamamıştık..sohbeti mecburen sonlandırmıştım ve kürsüden aşağıya indim, ama Camiden çıkmak mümkün değildi!

Teyzeler ablalar beni bırakmıyorlar sarılıp öpüyorlar ; "Seni yetiştiren Anana babana helal olsun" diyorlar

" ne mutlu onlara' ki senin gibi bir evlâda sahipler , Allah seni okutan Ananı ve Babanı Cennete nasip etsin inşallah diyorlar hepsi öpmek için sarılmak için sıra bekliyorlardı

Zoraki Camiden o kalabalığın içinden çıkabilmiştim...Ama mutluluktan sevinçten havalara uçuyordum sanki

"Başardım Allahım Hocalarımı mahcup etmedim , Emeklerini zayi etmedim sana Sonsuz Şükürler olsun Allah'ım " diyordum...

Hiç unutamam o günü,

Sanki ayaklarım yerden kesilmiş, uçuyor gibiydim.

Böyle bir mutluluk çok nadir gelir insanın başına

Allahım sana sonsuz hamd-ü senâlar olsun ..

Hocalarımın yanına geldim kapıda özel bir araba bizi almaya gelmişlerdi Kursumuza götürmek için...

Ve ben Büşra Hocama dönerek;

Biliyormusunuz Hocam sohbeti ben yaptım

Vaazı ben verdim ve herkes ağlayarak dinledi Hocam dedim..

Hocamda : biliyoruz yavrum dedi

Beni severek tebrik etmişti...